Drapacz Chmur jest jednym z najsłynniejszych domów na terenie Katowic. Dlaczego? Przyczyn jego popularności jest wiele. Dom, który stoi przy ulicy Żwirki i Wigury, został oddany do użytku w 1934 roku. Autorami projektu tej niezwykłej budowli byli Tadeusz Kozłowski i Stefan Bryła. Czym ich dzieło wzbudzało ogromne emocje już od pierwszych dni swego istnienia?
Budynek, który powstał w 1934 roku jako Gmach Urzędu Skarbowego, wyróżniał się nie tylko swą konstrukcją, ale przede wszystkim – wysokością. Liczył on sobie 60 metrów wysokości, co w latach 30-tych XX wieku było znacznym osiągnięciem. W chwili, gdy oddawano go do użytku, był on jednym z najwyższych obiektów w całej Europie, stąd też jego potoczna nazwa „Drapacz Chmur”. Tak wysoki gmach, który do dziś jest uznawany za jeden z najciekawszych przykładów funkcjonalizmu w Polsce, mógł powstać dzięki zastosowaniu stalowej konstrukcji szkieletowej, z której tak chętnie architekci w okresie międzywojennym korzystali.
Budynek ten już dawno przestał zaskakiwać swą wysokością, wciąż jednak przyciąga uwagę swą oryginalną bryłą. Gmach ten składa się z dwóch części. Niższa liczy sobie 8 kondygnacji, wyższa – 17. Budynek ten, zamieniony po wojnie w dom mieszkalny, jest dziś obiektem chętnie odwiedzanym przez miłośników architektury, jak i przez tych, którzy w czasie wycieczki po Katowicach chcą odwiedzić miejsca związane ze znanymi mieszkańcami Śląska. Wiadomo, że wśród lokatorów tego potężnego gmachu znaleźli się m. in. tak znani twórcy, jak Gustaw Holoubek i Kazimierz Kutz.
