Gra na instrumencie muzycznym to coś więcej niż hobby. Jest to pokarm
dla ciała i duszy. W ten sposób rozwijamy myślenie przestrzenne,
polepszamy sobie pamięć, zwinność manualną oraz ukulturalniamy się.
Nawet jeżeli czynność tę wykonujemy raz na tydzień, jesteśmy mile dźwiękowe od tych, co nic nie robią w tym kierunku. Dzięki muzyce umysł się wycisza, wchodzi w inny, lepszy stan myślenia. Po zakończeniu treningu czujemy się lżejsi (choć ważymy tyle samo), mamy lepszy nastrój, nawet do najbardziej nielubianej osoby uśmiechniemy się i
uprzejmie wymienimy poglądy – słowem jesteśmy bardziej cierpliwi.
Wspaniałość tej czynności polega również na codziennych możliwościach
jej wykonywania bez potrzeby czekania na dłuższą przerwę typu ferie.
Grać możemy w każdej wolnej chwili od codziennych obowiązków.
Mitem też jest, że ten kto uczy się u prywatnego nauczyciela muzyki od
maleńkości będzie muzycznym geniuszem. Wielu najwybitniejszych
muzycznie tego świata zaczynało jako nastolatkowie, a nawet jako młodzi
dorośli. Warto. Muzyka jest dla każdego. Trzeba mieć tylko trochę samodyscypliny i zapału. Ktoś by powiedział: ,,No ale jak bez instrumentu?” Naprawdę tanio można kupić używane instrumenty np. na
allego a poza tym istnieją wypożyczalnie. Jeżeli ktoś ma trochę więcej
inicjatywy może sam zbudować swój instrument albo wykorzystać posiadane przedmioty (niektórzy nawet skomplikowane melodie grają
na klawiaturze telefonu komórkowego). Nie wspominając o działaniu
terapeutycznym muzyki. Muzyka oddziałuje na najgłębsze pokłady
podświadomości powodując otwieranie się na świat np. autystycznych
osób lub uspokajając pacjenta w czasie operacji (ci, którym puszczono
muzykę klasyczną pod narkozą byli spokojniejsi zarówno podczas jak i
po wybudzeniu się). Dlatego, kończąc nie strońmy od muzyki. Słuchajmy
jej, jeśli chcemy nauczmy się jej grać i przekażmy nutę dalej – swoim dzieciom.
